Vandaag luister ik
naar de stilte
van jouw naam.
Ik zoek niet naar woorden,
niet naar een gezicht
of een stem
die mij vertelt
wie of wat jij was,
de zwijgende stilte
van jouw naam
zegt genoeg.

Vandaag luister ik
naar de stilte
van jouw naam.
Jouw naam
die zich van jou ontwortelde
toen men jouw lichaam
in gegeselde aarde begroef
en zich toen zelfstandig
plantte als baken
in de geduldige bodem
van de tijd.

Stemmen fluisteren
dat jouw naam versleten is,
niet van deze tijd,
gerafeld aan de rand,
een vervagende veeg
op het doek van herinnering.
Maar elke letter
van jouw naam vertelt
woordloos, onuitwisbaar
en tijdloos jouw verhaal.

Vandaag luister ik
naar de stilte
van jouw naam.
Stijgend als een bries
uit het verleden,
hoopvol als bloesem
na een lange winter,
als een vlinder van licht
in de onzekere nacht.

Vandaag luister ik
naar de stilte
van jouw naam.

Gedicht geschreven door Hans van Bergen,
Stadsdichter Roermond