Vaderdag met een randje van het verleden ......

Laat mij u voorstellen aan mijn pa. Net zoals miljoenen vaders in de hele wereld werd hij vandaag geëerd met een dag, speciaal gewijd aan het vieren van het vaderschap. Terwijl vele vaders alleen nog in herinnering kunnen worden geëerd, is uw verslaggever, samen met zijn zussen, nog steeds in de gelukkige omstandigheid dat beide ouders, alletwee inmiddels de 80 alweer een tijdje gepasseerd, nog gewoon levend en wel op deze planeet aanwezig zijn.

Onze vader is er eentje van het soort, ... 'Nee, jullie hoeven me niks te kopen, ik ben zo al tevreden,'... en dus bezorgt het kopen van een cadeau ons ieder jaar weer hoofdbrekens, of dit nu Vaderdag, of zijn eigen verjaardag betreft. Maar heel af en toe heb je weleens geluk en weet je net op dat moment het perfecte cadeau voor zo'n tevreden mens te vinden.

Deze Vaderdag hadden we dus een keer geluk. Mijn vader is een echt oorlogskind en zo iemand van de oudere generatie die de oorlog in leven houdt met het vertellen van verhalen over die tijd. Verhalen die belangrijk zijn om door te geven, simpelweg omdat deze oorlog een groet stempel heeft gedrukt op de toenmalige wereld en deze ook enorm heeft veranderd nadien. En omdat veel mensen, zoals mijn vader, deze belangrijke verhalen bleven vertellen door de jaren heen, is deze oorlog nog lang niet vervlogen tot een stoffig iets uit een verleden tijd, maar weten ook de huidige generaties dat dit een oorlog was die nooit meer voor mag komen in de wereld.

Deze oorlogsgeneratie telt echter steeds minder vertellers, we hebben namelijk niet allemaal het eeuwige leven, en dus wordt het steeds belangrijker om zoveel mogelijk te documenteren over deze tijd. Hugo Levels en Eric Munnicks zijn mannen die zich dit terdege realiseren en naast het publiceren van artikelen en boeken, houden ze ook geregeld lezingen over deze tijd. En dit jaar kwamen ze met het eerste deel van een driedelige boekenreeks getiteld 'Waar blijven de bevrijders', over de bevrijding van Noord- en Midden-Limburg. Een fascinerend boek, niet alleen voor mensen die de oorlog hebben meegemaakt, maar net ook voor de huidige generaties, die zo kunnen zien hoeveel impact een oorlog heeft, ook regionaal. En dat maakte dit boek een ideaal geschenk voor mijn vader, zeker vanwege de herkenbaarheid van alles.

Een uurtje of drie later nam ik dan ook, voldaan van de koffie en de vlaai, tevreden afscheid van mijn ouders met de wetenschap dat mijn vader oprecht blij was met dit cadeau. 'Hier kan ik de hele winter mee vooruit', zei hij tevreden. Aangezien ze geen open haard hebben, neem ik aan dat hij het dus niet als brandstof hiervoor wilde gebruiken, maar waar het voor bedoeld is, als leesmateriaal dus, en kon ik het daardoor op de terugweg, genietend van het idee dat hij het een leuk presentje vond, toch niet laten om even Doe Maar op te zetten .... 'Zoals je daar nu zit, je haren grijs en wit, de rimpels op je handen'. .....